“Wie zijn de suikerbuikjes?”

Suikerbuikjes zijn harige wezentjes, zo groot als een stuiter. Klein dus!  Ze zijn geel. Of rood. Of wit. Meer kleuren zijn er niet. Mooi dat ze zo klein zijn, zo konden ze immers goed wonen in de spleten van muren van oude huizen. Waarom? Nou, ze waren doodsbang voor de raven, die eten namelijk suikerbuikjes en kunnen niet in die spleten komen….. Brr…. Je zult toch een suikerbuikje zijn.

“Kom eens kijken allemaal!”

De suikerbuikjes, die zeer langzaam lopen en nooit haast hebben, snellen zich nu naar de achterste kamer van het poppenhuis.

“Sssssst!…….  heel stil zijn allemaal,” fluistert Klotje, “anders wordt de baby wakker.”

Het barst van de boze suikerbuikjes op gymschoentjes in het poppenhuis, veel rode, een paar gele, er is zelfs een witte suikerbuik. Enkele dragen een bolhoed. Ze staan bijna boven op elkaar, die kleinen, zo druk is het. Twee rode suikerbuikjes huilen onstuimig, er is geen houden aan….